یکی از مهم ترین ویژگی های انسان، تربیت پذیری است که از آغاز پیدایش بشر شروع شده و در طول تاریخ ادامه داشته و خواهد داشت، زیرا تربیت یک رشد و نمو مداوم در انسانهاست، که نسل بزرگتر، حاصل آموخته هاو تجربه های گذشته خود را به نسل کوچک تر منتقل می سازد، به گونه ای که حتی ترقی، تکامل وتمدن انسانها در ابعاد مختلف، مرهون همین تربیتی است که همه کودکان، نوجوان بزرگسالان به طور مداوم، از طریق تماس و ارتباط با یکدیگر، با نهادهای اجتماعی آشیاء، چیزها و رویدادهای محیط زندگی در معرض و جریان تعلیم و تربیت قرار می گیرند.

از این جهت است که جان دیویی مربی عالی قدر عرصه تربیت، مدرسه را جامعه ای در معیار کوچک، یا یک جامعه خرد می داند که هم جامعه بزرگ تر پیرامون را منعکس می کند و هم در بلندمدت منتظر بهبود جامعه بزرگ تر است و از اینجاست که اثر تربیت به لحاظ اجتماعی می تواند حتی باعث پیدایش و گسترش سرمایه اجتماعی در مؤلفه های: اعتقاد اجتماعی، انسجام اجتماعی و مشارکت اجتماعی گردد.